"It starts like a dream,it ends like a curse, following you for the rest of your journey... And ...it''s a long way home mate!" Η πρώτη φορα που ξεκινάς να γραψεις; Ένα κουβάρι στο μυαλό! Σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες. Ύστερα όλα ξεδιαλύνουν. Άλλες φορές μόνα τους, άλλες με κάποια βοήθεια. Μέσα στον καπνό, στο φως των κεριών, καθώς περπατάς στο δρόμο. Μετά γίνονται φράσεις, προτάσεις, στροφές, τραγούδια. Κάθε τραγούδι κι ένα ταξίδι. Ψέμματα ή αλήθειες, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η απεικόνιση, το τι βλέπεις κλείνοντας τα μάτια όταν το ακούς ή διαβάζοντας τους στίχους του. Όνειρο και κατάρα μαζί. Να μπορείς να περιγράψεις τα πάντα μέσα σε λίγες λέξεις... Γεια χαρά!!!! Με λένε Τίνα (Μπαρμπάτσαλου) και είμαι καλά! Εκτός από καλά, λέω πως είμαι φοιτήτρια Μηχανικός Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτωνεδώ και 4 χρόνια!!! Ήμουν 9 χρονών πιτσιρίκι όταν άρχισα να γράφω τις πρώτες μου ιστορίες και, 11 χρόνια αργότερα βρέθηκα να γράφω βιβλία, στίχους και οτιδήποτε άλλο. Σχέση εξάρτησης θα το έλεγα, γιατί πλέον κουβαλάω πάντα μαζί μου στυλό και χαρτί, εν ανάγκη τα αποθηκεύω στο κινητό! Εδώ πέφτει διαφήμιση! Η αιτία του κακού για το musicwave και την είσοδό μου στα μονοπάτια της στιχουργικής είναι ο φίλος μου ο Δημοσθένης, μέλος επίσης του musicwave. Το πως από μέλος για πλάκα βρέθηκα με αρκετά τραγούδια και 3 μελοποιημένα στο ενεργητικό, ακόμα αγνοείται! Μελοποιημένα τραγούδια μου είναι το "Χαμένες Μέρες" και το "Ίσως" από το Γιάννη Απόδιακο, με το δεύτερο να έχει περάσει στα 20 πρώτα του διαγωνισμού του "Μύθου 93,4" στη Θεσσαλονίκη και αποτελέσματα να αναμένονατι περαιτέρω! Ο Δημοσθένης έχει μελοποιήσει το "Φοβάμαι" και δύο ακόμα τραγούδια είναι ταγμένα για μελοποίηση! Περισσότερα στιχουργικά δείγματα μπορείτε να βρείτε στο http://www.myspace.com/tinalyricist Tα μελοποιημένα κομμάτια μπορείτε να τα ακούσετε εδώ και εδώ! MSN contact: tbarbatsalou@hotmail.com
...Και επέστρεψα!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- Χαμένες Μέρες Χαμένες μέρες στο μυαλό σου ξεχασμένες της αϋπνίας ξεπροβάλλουν οι σκιές Κι οι αναμνήσεις στα παράθυρα ριγμένες Από ένα όνειρο που χάθηκε στο χθες Σαν τις ψυχές μας τώρα λυτρωμένες Σαν αυταπάτες στην καρδιά μας μυστικές Μάτια σα θάλασσες βαθιές, φουρτουνιασμένες Που πάντα ψάχνουν για κρυμμένες ενοχές Στην αγκαλιά της ευτυχίας αποκοιμήσου Θέλω να νιώσεις τα φιλιά της σα δικά μου Απόψε όλη η θάλασσα αν θες είναι δική σου Και όσα αστέρια θα χωρέσουν στα όνειρά μου Μα τι κι αν είσαι όσα περίμενα ως τώρα Ή τα συντρίμμια ενός κρυμμένου μυστικού Σε μια ψευδαίσθηση το ξέρω ζω ακόμα Ακροβατώντας μπρος στο χείλος του γκρεμού ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ίσως Στέκεσαι δίπλα μου μα είσαι μακριά Λέξεις πνιγμένες μέσα σου βαθιά Κάθε σου άγγιγμα γίνεται πληγή Και η φωνή σου μια αβάσταχτη σιωπή Μία στην κόλαση και μια στον ουρανό Μ’ενα παράπονο πολύ βαθιά πνιγμένο Μια μες στα χέρια σου, την άλλη στο κενό Μ’ένα γιατί να μένει πάντα χαραγμένο Τώρα έχεις φύγει και η σκέψη σου φωτιά Στάχτη έχει κάνει όλες τις στιγμές της θλίψης Μα αν γυρίσεις πίσω, θα ναι πια αργά Και ας το ξέρω πως και πάλι θα μου λείψεις -------------------------------------------------------------------------------------------------------- Φοβάμαι Φοβάμαι τις μέρες που περνάνε Φοβάμαι το κάθε μου βήμα Τρέμω το μέλλον ποιο θα''ναι Και κάθε καινούριο σήμα Μ''έχουν τρομάξει τα σκοτάδια Τα λόγια οι αποστάσεις τα θεάματα. Δεν είμαι εγώ όμως που φταίω αν δεν πιστεύω τώρα πια σε θαύματα Ανοίγω παράθυρο στη μέρα Μα εκείνη δε χαμογελά Από τα χέρια μου φεύγουν ένα-ένα Όσα υπήρξαν μέσα μου παλιά -------------------------------------------------------------------------------------------------- Φέτος Χριστούγεννα (Για το X-mas lyrics 2006) Τριγύρω φώτα αναβοβήνουν ρυθμικά Δίπλα στο τζάκι με το δέντρο στολισμένο Μέσα μου όμως έχει σβήσει η φωτιά Ίσως τα θαύματα άλλο πια δεν περιμένω Ρεφραίν Δεν είναι ότι ήθελα να είσαι εδώ κοντά Ούτε πως μου ''λειψε πολύ η αγκαλιά σου Κι η μοναξιά αυτές τις νύχτες του χιονιά Παγώνει πιο πολύ τα χαιρετίσματά σου Μέτρηση αντίστροφη, καινούρια πια χρονιά Πυροτεχνήματα, μια λάμψη στον αέρα Απ'' το τηλέφωνο δυο λόγια τυπικά Που θα με σπρώχνουνε μακριά σου κάθε μέρα ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Όσα κατάφερα Σε μια παραίσθηση εθισμένη Σ'' ένα δωμάτιο εγκλωβισμένη Με μια φωτιά που την ψυχή μου σιγοκαίει Και μια ζωή που λίγο - λίγο καταρρέει... Γιατί ποτέ δεν έρχεσαι Τις άδειες νύχτες που ζητάω να είσαι εδώ Γιατί μονάχα ντρέπεσαι για όσα αισθάνεσαι κι ακόμα δε μπορώ... ...μακριά να διώξω όλα εκείνα που φοβάσαι ...να μετανιώσω αν σ'' έχω κάνει να λυπάσαι ...να καταλάβω αν στ'' αλήθεια με θυμάσαι ...και να προλάβω πρωτού φύγεις να σε δω, να σου μιλήσω για όσα δεν τόλμησα να πω